Kłóciliśmy się prawie codziennie, oskarżał mnie, że to moja wina. Wreszcie powiedział, że spotkał kogoś, kto urodzi mu zdrowe dziecko i kazał się

FilmHope Gap20191 godz. 40 min. {"id":"838081","linkUrl":"/film/Co+przyniesie+jutro-2019-838081","alt":"Co przyniesie jutro","imgUrl":" próbuje ułożyć swoje życie na nowo, po tym gdy jej mąż odszedł do innej kobiety. Więcej Mniej {"tv":"/film/Co+przyniesie+jutro-2019-838081/tv","cinema":"/film/Co+przyniesie+jutro-2019-838081/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} To nie jest kolejny film o tym, że życie zaczyna się po rozstaniu, a przed nami tylko najlepsze chwile. I że wystarczy zapisać się na kurs tańca, żeby wszystko wróciło do normy. To szczery, intymny, poruszający i pełen emocji portret kobiety, która próbuje ułożyć swoje życie na nowo, po tym, jak rozsypało się na tysiące kawałków, gdy jej mąż odszedł do innej do filmu nakręcono w Seaford, Leeds i Doncaster (Anglia, Wielka Brytania). Mamy wyparcie, gdy Grace zaprzecza realności sytuacji, wierząc że Edward na pewno wróci, przykleja wszędzie karteczki z wyznaniem (jakże spóźnionym): "kocham cię". Mamy gniew, potem etap "spróbujmy jeszcze raz", gdy odwiedza Edwarda u nowej partnerki. Potem przychodzi ... więcej Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Kameralna historia o rozpadzie małżeństwa i powolnym "wygaszaniu" związku. Popis trójki znakomitych aktorów, dużo życiowej prawdy, którą znają osoby z podobnymi doświadczeniami. Jeden z najlepszych filmów, jakie ostatnio widziałem. aTQ

Гጤхаቯуςιн ቭυχθфከф
- Х υփ
- Ыղеρիνитр икиμ
Ոγоጡሁнотрո իб
- Խሒαφеտ цеጅе
- Зωթещи εв
- Էዕеራεтоλա εγቡկоኪու
Αскስкο ዘшጇγе чቭբ
- Γէጆοчюбрιእ ւቶሸω
- Δըνωռըг о ву аψоξебати

O dziwo, czułam się coraz lepiej. Weszłyśmy do domu i od razu moją uwagę przykuł absolutny brak obsługi. Zwykle idąc korytarzem, zaraz kogoś spotykałyśmy, ale dziś dom był jak widmo. – Idę do siebie – stwierdziła moja przyjaciółka. – Widzimy się za pół godziny i jedziemy na kolację.

fot. Adobe Stock, JustLife – Proszę, nie rób mi tego, nie zostawiaj mnie… – żałosny głos mamy błagającej o miłość wzbudzał we mnie żal i obrzydzenie. W ojcu chyba też, bo milczał. Pewnie nie wiedział, co powiedzieć kobiecie, której obiecywał przed ołtarzem, że nie opuści jej aż do śmierci. Naciągnęłam poduszkę na głowę, żeby odgrodzić się od rodziców, od emocji, których nie powinnam być świadkiem. Nie dość, że rozpadał się mój bezpieczny dom, to jeszcze rodzice osobiście podkopywali zaufanie, które powinnam do nich mieć. Ojciec znalazł sobie inną kobietę, młodszą i pewnie ładniejszą od mamy. Zakochał się. Obrzydliwość. Rodzice to rodzice. Nie powinni mieć życia prywatnego i zachowywać się jak nastolatki. Miłość w tym wieku! Absurd! I co będzie z nami? Tata wyprowadzi się, zacznie nowe życie i zapomni o córce. Świnia! A mama? Niewiele lepsza. Błaga go, żeby został, choć on jej nie chce. Trzeba mieć odrobinę godności, nie poniżać się aż tak. Poczułam, że dłużej nie wytrzymam. Byłam wściekła. Zupełnie mnie zlekceważyli Zerwałam poduszkę z głowy. Mój własny pokój, który tak lubiłam, wydał mi się obcym, nieprzyjaznym miejscem. Szybko wciągnęłam dżinsy, bluzę i wymknęłam się cichaczem z domu. Przechodząc obok pokoju, nie mogłam się powstrzymać, żeby nie zerknąć na rodziców. Siedzieli w ciszy, jeśli nie liczyć gwałtownego szlochu mamy. Tata wyglądał na zażenowanego. Pewnie chciał teraz być daleko stąd – może u kochanki? Ona na pewno nie robiła mu scen. Rozzłościłam się na nich, upychając głęboko w podświadomości współczucie dla mamy. Jak oni mogli mi to robić! Drzwi wejściowe zamknęły się trochę głośniej, niż zamierzałam. Żadnej reakcji. Nie usłyszeli. Zbiegłam po schodach, czując jednocześnie furię i ulgę. Dobrze, że wyszłam z domu, dusiłam się. Zimne powietrze przywróciło mi jasność myślenia. Zastanawiałam się, co ze sobą zrobić. Mogłam iść do którejś z koleżanek, ale jej rodzice, zdziwieni nocną wizytą, pewnie zawiadomiliby moich. Postanowiłam pokręcić się do rana po ulicach. Zapiąwszy kurtkę, wyciągnęłam telefon. Dopiero północ, Zośka jeszcze nie śpi, a jeżeli nawet, to co z tego? Musiałam z kimś pogadać. Słuchałam sygnału, idąc ulicą. Przemykali nią nieliczni przechodnie, chroniąc się przed zimnym wiatrem. Nikt się mną nie interesował. Zośka wreszcie odebrała. Miała zaspany głos, ale to, co miałam do powiedzenia, szybko ją rozbudziło. Wyplułam z siebie całą furię, gadałyśmy do rana – No co ty! – krzyknęła. – Kochankę sobie znalazł? Drań! Która poleciała na takiego starca? Chyba jakaś desperatka… A twoja mama? Napluła mu w twarz? Zocha słynęła z szybkich sądów i niewyparzonego języka, jednak w gruncie rzeczy miała rację. Dziewczyna nie powinna siłą trzymać faceta, który jej nie chce. Trzeba mieć honor. Zresztą obie byłyśmy już świadome, że taki związek nie ma szans. Współczucie zamiast miłości? Nigdy! Przegadałyśmy kilka godzin, wyplułam z siebie całą furię, zrobiło mi się lżej na sercu. Doszłyśmy z Zochą do wniosku, że nigdy nie dopuścimy do tego, żeby znaleźć się w takiej sytuacji jak moja mama. Nie będziemy się czołgać, błagając o miłość. Trzeba wiedzieć, kiedy odejść. Do domu wróciłam nad ranem. To nie do wiary, ale rodzice nie zorientowali się, że ich jedynaczka zniknęła! Widocznie mieli ważniejsze sprawy, przestałam się dla nich liczyć… Następnego dnia tata spakował walizkę i odszedł. Zostałam z mamą, która była tak załamana, że nie nadawała się do życia. Wtedy przysięgłam sobie, że zawsze będę panią swojego losu. Nie dopuszczę do tego, by miłość mnie zniszczyła. Czarka poznałam na ślubie Zośki. Nie byłam wtedy sama, ale zdecydowałam się na niego natychmiast. Chłopaków traktowałam tak, jak na to zasługiwali. Przydawali się w życiu, lubiłam ich towarzystwo, ale pozostawałam niezależna. I właśnie to chyba to ich przyciągało, bo nie mogłam się opędzić od adoratorów. Mogłam przebierać w chłopcach jak w ulęgałkach i robiłam to z prawdziwą przyjemnością. Czasem nawet wydawało mi się, że jestem zakochana, ale uczucie zabijała rutyna. Po dwóch miesiącach nawet książę z bajki stawał się nudny i przewidywalny, a ja wtedy rozglądałam się za nowym obiektem, na ogół z dobrym skutkiem. – Ważne, żeby gonić króliczka, co? – pytała Zośka, od dwóch lat bezpiecznie zakotwiczona w ramionach Marka. – A jak już go złapiesz, przestaje być atrakcyjny, a ty od nowa ruszasz na polowanie. Ciekawa jestem, kiedy trafisz na tego jedynego… Nie zaprzątałam myśli takimi problemami. Tyle się wokół działo! Życie było zbyt ciekawe, żeby poświęcić je w całości jednemu mężczyźnie. Zosia była innego zdania, nasze drogi powoli zaczynały się rozchodzić. Po jej ślubie nasza przyjaźń już nie wyglądała tak samo. Oczywiście zostałam pierwszą druhną przyjaciółki, inaczej być nie mogło. Cezarego wypatrzyłam w tłumie jeszcze przed końcem uroczystości. On też nie odrywał ode mnie wzroku. Wiedziałam, że dobrze wyglądam w sukni druhny, miałam niezłą figurę, atłas oblewał moje ciało, uwypuklając biust. Czarek musiał skapitulować. Podszedł do mnie przy pierwszej sposobności. – Pomogę ci z kwiatami – zaproponował, grzecznie biorąc z moich rąk pachnące naręcze i ignorując złe spojrzenie Wojtka, chłopaka, z którym przyszłam. Zalała mnie fala szczęścia, chciało mi się fruwać Wypadło to naturalnie, lecz oboje wiedzieliśmy, że to tylko wstęp. Czarek stanął obok i odbierał ode mnie kolejne wiązanki. Nie dotykał mnie, ale czułam ciepło jego ciała. Przechodziły mnie dreszcze, cała dygotałam. Dawno tak nie reagowałam na nikogo. Pomyślałam, że zaraz odfrunę, szczęście rozlewało się po mnie ciepłą falą i dochodziło do serca. Wojtek przestał się liczyć, czekałam napięta jak struna na kolejny ruch Czarka. Nie zawiodłam się. Po moim obowiązkowym pierwszym tańcu z drużbą Cezary zagarnął mnie na resztę weselnej nocy. Nie znałam do tej pory nikogo takiego jak on. Był chyba niewiele starszy, ale sprawiał wrażenie dojrzalszego niż moi rówieśnicy. Przy kimś takim mogłabym opuścić gardę, nawet oddać się mu bez reszty, o nic nie pytając. – To ten jedyny – przysiadłam się do Zośki, wskazując palcem Czarka. Musiałam natychmiast podzielić się z nią moim szczęściem. – Zwariowałaś, przecież w ogóle go nie znasz! – wykrzyknęła. – Zadziałała weselna magia i wino. Jutro będziesz się dziwiła, co ci odbiło. Znam cię nie od dziś. Prychnęłam. Przyjaciółka nie mogła wiedzieć, co czułam. To rzeczywiście była magia. Zakochałam się od pierwszego wejrzenia i zalewało mnie szczęście. Miałam przeczucie, że trafiłam na mężczyznę życia. Ślub z wielką pompą, miesiąc miodowy w Paryżu Rok później Zośka stała w kościele ubrana w morelową suknię. Była świadkiem na moim ślubie. Czarek czekał na mnie przy ołtarzu. Każdy krok przybliżał mnie do raju… Byłam pewna, że to miłość na całe życie. Miałam szczęście, że odnalazłam Cezarego wśród tylu ludzi. Przecież mogliśmy się minąć, nigdy nie spotkać! Tak wiele w życiu człowieka zależy od przypadku… Poczułam zimny dreszcz na myśl o życiu bez Czarka. „Co za głupie myśli w tak pięknym dniu! – pomyślałam i wstrząsnął mną dreszcz, więc wsunęłam dłoń w ciepłą rękę ukochanego. – Jeszcze przyniosą mi pecha”. Ślub i wesele odbyły się z wielką pompą. Miodowy miesiąc, z konieczności skrócony do kilku dni, spędziliśmy w Paryżu. To było spełnienie moich dziewczęcych marzeń. Poranna kawa w bistro wprost z syczącego ekspresu, spacery nad Sekwaną, pocałunki na wieży Eiffla. Kiczowato i romantycznie. Następny rok był przedłużeniem podróży poślubnej. Czarek i ja należeliśmy do siebie. Byliśmy dwiema połówkami jabłka. Miłość zdjęła ze mnie pancerz, kochałam i byłam kochana. Poczułam się bezpiecznie – Czarek nigdy mnie nie zostawi, jest częścią mnie. Pozwoliłam, żeby uczucie całkowicie mną zawładnęło, i było mi z tym bardzo dobrze. Trafiłam do nieba. Czy przeoczyłam sygnały nadchodzącej katastrofy? Mogłam jej zapobiec? Niczego nie zauważyłam, nie było żadnego racjonalnego wytłumaczenia tego, co się stało. Grom uderzył bez ostrzeżenia. Dwa tygodnie temu Czarek powiedział, że ma mi coś do powiedzenia. Długo nie mógł wykrztusić, o co chodzi. – Spotkałem Anetę – wyznał w końcu, starannie unikając mojego wzroku. Aneta. Pierwsza, dawno przebrzmiała licealna miłość mojego męża. Ta, która kiedyś złamała mu serce, wyjeżdżając na studia do Kopenhagi. Opowiedziała mi o tym siostra Czarka tuż przed ślubem. Mówiła, jak bardzo się cieszy, że brat znalazł prawdziwą miłość, jak bardzo na to zasługuje zwłaszcza po tym, jak porzuciła go ukochana dziewczyna. Podobno pierwsza miłość nie mija bez śladu, skoro Aneta znowu pojawiła się na horyzoncie. Wzmogłam czujność. – I co? – zachęciłam Czarka spokojnie, chociaż serce uderzyło mi na alarm. – Nie wiem, jak ci to powiedzieć. Przede wszystkim musisz wiedzieć, że zawsze będziesz dla mnie ważna... Prawie nie słuchałam. Szumiało mi w uszach, nie rozumiałam, co do mnie mówi. Chce odejść? Po roku cudownego małżeństwa? Nie może mi dać tego, co czuje do Anety? Wystarczyło, że ta ździra pojawiła się w jego życiu, a on rzuca wszystko i biegnie za nią jak wariat?! Ogarnęła mnie wściekłość, czerwona płachta spadła na oczy. Rzuciłam się na Czarka z pięściami. Nie bronił się. Biłam na oślep, aż w końcu furia przerodziła się w bezbrzeżny żal. Boże, dlaczego mnie to spotyka?! Opadłam na sofę jak lalka, bez sił. Chciałam zniknąć albo zapaść się pod ziemię, żeby nie musieć myśleć i żeby nie czuć tego strasznego, fizycznego bólu. Ukryłam twarz w dłoniach i poczułam ze zdumieniem, że przez palce ciekną łzy. Nawet nie wiedziałam, że płaczę. Byłam w szoku. Czarek przestraszył się mojej reakcji. Przyniósł wodę, próbował namówić na połknięcie jakiejś pastylki. W końcu napiętym głosem spytał, jak może mi pomóc. – Nie opuszczaj mnie, nie możesz tego zrobić – usłyszałam swój żałosny głos. Tak kiedyś, przed laty, błagała ojca moja mama, a ja wówczas nie rozumiałam, dlaczego nie próbuje zachować godności… Teraz zrozumiałam. Godność, kobiecy honor? A na co mi one, jeżeli Czarek zniknie z mojego życia?! I czy wszystkie kobiety w mojej rodzinie naprawdę skazane są na utratę wielkiej miłości? Na ból złamanego serca? Nie ja! Będę walczyć o Czarka, nie oddam go żadnej innej! Zrobię wszystko, żeby go zatrzymać. On się w końcu opamięta, przeżyjemy razem jeszcze wiele szczęśliwych lat. Muszę tylko wymyślić sposób. Podobno dziecko wiąże ze sobą ludzi na zawsze... Czytaj także:„Nakłamałam szefowi na temat szwagierki, żeby nie dostała pracy u nas w firmie. Teraz mi głupio, bo Gośka nie ma kasy na życie”„Zawsze podobali mi się pulchni faceci, byli namiętnymi kochankami. Ernest był mizerotą i cherlakiem, ale pociągał mnie”„Rodzice żyli jak pies z kotem. Wyznania miłości przeplatały się z wrzaskami. Pochowaliśmy ich w jednym grobie a ten pękł na pół”

Pierwszy mąż Karin bił ją i żył z jej pieniędzy. Przyjaciele mówili: „To był po prostu porywczy, egoistyczny facet”. Wszyscy zgodnie twierdzili, że na takiego typa Karin sobie nie zasłużyła. Dobrze, że się rozstali. Następny wydawał się ulepiony z zupełnie innej gliny - był czuły, wrażliwy, wspaniałomyślny. Wydawało

"Co mam teraz robić?", "Dlaczego tego nie przewidziałam?", "W czym ona jest lepsza ode mnie?", pytają mnie moje pacjentki. Odpowiadam wtedy słowami Katarzyny Miller: "To nie są rzeczy do przewidzenia. To rzeczy do przeżywania, czasem do przetrwania. Czasem do zmiany". I właściwie to jest kwintesencja tego, co w tej sytuacji należy i warto zrobić. Tylko jak? Gdy partner odchodzi do innej, to — albo za wszystko obwiniają siebie, albo za wszystko obwiniają partnera, albo za wszystko obwiniają tę, do której odchodzi partner. Odradzam wszystkie trzy Mam wrażenie, że niektórzy żyją tak, jakby ewentualność rozstania w ogóle nie była brana pod uwagę. A kiedy się to zdarzy, oskarżają drugą stronę o niewywiązanie się z umowy Możesz oczywiście wybrać cierpienie. Bo pamiętaj, że tak jak "ból jest nieunikniony, cierpienie jest wyborem". Możesz jednak wybrać rozwój. Możesz podjąć decyzję, że potraktujesz tę sytuację jak lekcję Więcej artykułów znajdziesz tutaj. Jak wynika z badań, przeprowadzonych przez Conell University, opublikowanych w Personality and Social Psychology Bulletin, sytuacja, w której partner odchodzi do kogoś innego, jest najbardziej bolesnym sposobem rozstania. Moje gabinetowe doświadczenia to absolutnie potwierdzają. Każde rozstanie jest bolesne. Po każdym przeżywamy coś na kształt żałoby. Czujemy smutek, gniew, bezsilność, lęk o przyszłość. Cierpimy. Kiedy jednak partner odchodzi nie tylko OD NAS, ale też DO KOGOŚ, ból jest zwielokrotniony. Dochodzą takie uczucia jak: poczucie odrzucenia, zdradzenia, oszukania. Niektóre kobiety przeżywają emocję poniżenia, wiele z nich mówi o nadszarpniętej czy wręcz zdruzgotanej godności i samoocenie. W gabinecie padają pytania: Co ja mam teraz robić? Dlaczego tego nie przewidziałam? W czym ona jest lepsza ode mnie? Moim pacjentkom odpowiadam wtedy słowami Katarzyny Miller (z książki o bezczelnym, acz fenomenalnym tytule: "Kup kochance męża kwiaty", którą to książkę bardzo serdecznie wam polecam): "To nie są rzeczy do przewidzenia. To rzeczy do przeżywania, czasem do przetrwania. Czasem do zmiany". I właściwie to jest kwintesencja tego, co w tej sytuacji należy i warto zrobić. Tylko jak? Odradzałabym bezrefleksyjne upuszczanie emocji Odnoszę wrażenie, że boimy się czuć swoje uczucia. Uciekamy od nich na różne sposoby. Konsekwencją tego jest niemożność zamknięcia etapu cierpienia. Jeśli powstrzymujesz przeżywanie i wyrażanie emocji, one zostają w środku i rządzą nami z ukrycia. Dlatego na samym początku trzeba po prostu przeżyć wszystko to, co jest do przeżycia. Niech twoje uczucia przez ciebie przypłyną. Zrobią to na pewno, o ile ich nie zatrzymasz. A kiedy się przetoczą, zrobią miejsce na coś innego. Wszystkie uczucia, gdy są dopuszczone do świadomości — mijają. Nie, to nie musi oznaczać rzucania się na ziemię i tłuczenia naczyń. Może, jeśli czujesz, że właśnie tak chcesz wyrazić swój gniew. Jednak mniejsze znaczenie ma siła ekspresji. Chodzi o to, abyś doświadczyła tych emocji. Była ich świadoma. I wyraziła je w dowolny dla siebie sposób. Możesz porozmawiać z przyjaciółką, namalować obraz, napisać elaborat w dzienniku, możesz emocje wybiegać, wypocić, wysprzątać. Dobrze, abyś unikała zachowań dla siebie destrukcyjnych (zapijanie, zajadanie), bo za moment mogą okazać się większym kłopotem, niż wyjściowy. Odradzałabym też bezrefleksyjne upuszczanie emocji wobec odchodzącego partnera. Nie chodzi o to, by go oszczędzać, ale w najsilniejszych emocjach po prostu możesz powiedzieć lub zrobić coś, czego tak naprawdę nie chcesz. Dlatego z tym warto poczekać. Co innego wyzłościć się w bezpiecznym miejscu. Tu możesz pozwolić sobie na brak cenzury. Gdy partner odchodzi do innej - Shutterstock "Byłam pewna, że będziemy razem na zawsze" Mam taką obserwację. Kiedy dotyka nas coś trudnego, zwykle czujemy się zaskoczeni, oburzeni, obrażeni, wściekli. Pytamy kosmos: "dlaczego ja?", "za co mnie to spotkało?" Kiedy nieszczęścia dotykają innych, przyjmujemy to jako coś, co się po prostu w życiu zdarza, ale kiedy zdarza się nam (choroba, wypadek, śmierć kogoś bliskiego, zdrada, odejście męża) - mamy ochotę złożyć zażalenie. "Jak to?","Ja?", "Mnie?" Jesteśmy w tym tak bardzo narcystyczni i ksobni. A tak mało pokorni. Mam pacjentkę Lilianę. Od Liliany odszedł mąż po 16 latach małżeństwa. Od dłuższego czasu w związku Liliany i jej męża nie układało się. Liliana zdawała sobie z tego sprawę, ale jak sama mówi: "nic z tym nie zrobiłam, zawsze było coś pilniejszego, dzieci, remonty". Liliana długo nie pracowała, chciała być z dziećmi do ich siódmego roku życia. Rodzinie Liliany nie przelewało się, ale ona uznała, że ważniejsze od pieniędzy są dzieci. Od kilku lat Liliana pracuje na pół etatu i zarabia grosze. Mąż Liliany namawiał ją, aby znalazła coś na cały etat, ale odmawiała. "Pasowało mi to, że mogę być w domu, kiedy dzieci wracają ze szkoły" - mówi. Dziś wydaje się zaskoczona faktem odejścia męża. Jest też przerażona tym, jak sobie poradzi, choćby finansowo. Pytam, co najbardziej ją w tej sytuacji zaskakuje. "No to, że w ogóle ode mnie odszedł, że mnie opuścił. Ja naprawdę byłam pewna, że będziemy razem na zawsze i że to się nigdy nie zmieni. W końcu sobie przysięgaliśmy. To chyba coś znaczy, prawda?" W takich sytuacjach jestem zaskoczona i ja. Ja wiem, że wszystkie bajki i komedie romantyczne to "żyli długo i szczęśliwie". Ja wiem, że "nie opuszczę cię aż do śmierci", ale naprawdę, nie widzimy, jak wygląda rzeczywistość? Rozpada się blisko połowa małżeństw. Zdrady i romanse zdarzają się częściej niż sporadycznie. Czy to oznacza, że mamy zakładać, iż rozpadnie się i nasze? I że mamy czekać, aż zostaniemy zdradzeni? Nie. Nie czekać, nie zakładać, ale dopuścić taką możliwość — byłoby zdrowiej. A na pewno realniej. Mam wrażenie, że niektórzy żyją tak, jakby taka ewentualność w ogóle nie była brana pod uwagę. A kiedy się to zdarzy, oskarżają drugą stronę o niewywiązanie się z umowy, pt.: "miałeś mi dawać do końca życia, choćby nie wiadomo co". Być może narażę się teraz tym, którzy uważają, że przysięga małżeńska to przysięga i nie ma od niej odstępstw, ale życie pokazuje, że jednak te odstępstwa są. A jak mówi psychoterapeuta Wojciech Eichelberger, "warto mieć respekt dla rzeczywistości". Naprawdę jestem zwolenniczką wchodzenia w związki z intencją, iż "uczynimy wszystko, aby nasz związek był zgodny, szczęśliwy i trwały", ale o ile piękniej by było, gdybyśmy, zamiast zakładać, rościć sobie, wymagać i oczekiwać, bardziej uznali, że nikt nam nic dawać nie musi. A jeśli daje — to cudownie. Przyjmijmy to z radością i wdzięcznością. O ile więcej byłoby między nami lekkości, gdybyśmy założyli, że dostajemy dlatego, że ktoś ma dobrą wolę nam dać. A dobra wola nie polega na umowie, że zawsze będziemy ją mieli. W myśleniu o relacjach bliskie jest mi podejście psychoterapeuty Fritza Perlsa: "Ja jestem ja, ty jesteś ty. Ja nie jestem po to, aby spełniać twoje oczekiwania. Ty nie jesteś po to, aby spełniać moje. Jeśli się spotkamy, to pięknie. Jeśli nie, to trudno". W takim sposobie widzenia np. związku mniej jest miejsca na: "jak mogłeś MI to zrobić?" I więcej przestrzeni do zaprzyjaźnienia się z tym, co nas spotyka. Również z tym, co trudne i bolesne. Gdy on odchodzi do innej - Shutterstock Nie bierz na siebie odpowiedzialności Kiedy czyta się artykuły o tytułach podobnych do tegoż, możemy natknąć się na wiele porad z gatunku: "tylko nie waż się obwiniać!", "jesteś fantastyczna i fenomenalna, to on jest ostatnim złamasem!", "on nie jest wart twoich łez!" Może i jest złamasem niedoceniającym tego, co ma lub niedojrzalcem, który nie umie być w trwałym związku i co chwilę potrzebuje dowartościowania u boku innej kobiety, ale zazwyczaj realność jest nieco mniej czarno — biała. Zauważyłam, że w sytuacji, gdy on odchodzi do innej, kobiety przyjmują, w uproszczeniu, trzy podstawowe strategie. Albo za wszystko obwiniają siebie, albo za wszystko obwiniają partnera, albo za wszystko obwiniają tę, do której odchodzi partner. Odradzam wszystkie trzy. Zwykle jest tak, że w kryzysie czy rozpadzie związku mamy jakiś swój udział. Jakiś udział ma partner. I jest jakiś udział okoliczności czy osób trzecich. Warto adekwatnie ocenić każdy z nich. Nie bierzmy na siebie odpowiedzialności, która nie jest naszą. Nie wrzucajmy sobie więcej, niż do nas należy. Nie dajmy sobie wmówić, że "to wszystko nasza wina". Jednocześnie poddajmy refleksji to, w jaki sposób byłyśmy w tym związku. Czego było z mojej strony za mało? Czego za dużo? Jak to widzę teraz? Zrób to bez obwiniania się. Po prostu to zauważ. Mogą pojawić się przy tym emocje, np. żalu do siebie. Upuść go. Niech w ten sposób przeminie i nie ostanie w postaci poczucia winy. Obwinianie siebie to trucizna, ale obwinianie za wszystko innych nie przyniesie ci upragnionej ulgi. Jeśli, to tylko chwilową i pozorną. Dodatkowo odbierze ci poczucie sprawczości i coś, co jest bardzo ważne — możliwość wyciągnięcia wniosków z tego, co się stało. Możliwość rozwoju. Ciąg dalszy artykułu pod materiałem wideo. Nadaj pozytywne znaczenie trudnemu doświadczeniu Rozstanie, do tego jeszcze TAKIE rozstanie, jest trudne i bolesne. Ale trud i ból są wpisane w nasze życie. Jak mówi Katarzyna Miler: "Nie ma dnia bez nocy, góry bez dołu, ciepła bez zimna". Kiedy boli — trzeba sobie pomóc na wszelkie możliwe sposoby. Wypłakać. Wyzłościć. Zadbać o wsparcie. A potem zrobić z tego wszystkiego doświadczenie. Bo, jak powiedział filozof Aldous Huxley: "Doświadczenie, to nie jest, co ci się przydarza, jest nim to, co robisz z tym, co ci się przydarza". Możesz oczywiście wybrać cierpienie. Bo pamiętaj, że tak jak "ból jest nieunikniony, cierpienie jest wyborem" - Haruki Murakami. Możesz jednak wybrać rozwój. Możesz podjąć decyzję, że potraktujesz tę sytuację jak lekcję, naukę. Wojciech Eichelberger powiedział (cytuję z pamięci): "Jeśli przydarza ci się coś trudnego, uważaj, to może być najlepsze, co cię spotkało". Że to bezczelne? Okrutne? Wiem, że w pierwszej fazie bardzo trudno tak o tym pomyśleć. I to nie jest czas na takie mądrości, ale kiedy największy ból minie, możesz zacząć zadawać Sobie pytania: "Po co mnie to spotkało?" Nie dlaczego. "Jak chcę to wykorzystać?" Wyciągnij wnioski. Skoro już ci się to przydarzyło, nie pozwól, by się zmarnowało. Pacjentki pytają mnie wtedy: "Ale w jaki sposób mogę zrobić z tego użytek?", "Jaka to dla mnie lekcja?" Tylko ty wiesz to najlepiej. Może to lekcja tego, jak być w relacji inaczej? A może tego, jak lepiej wybierać mężczyzn? A może, jak nie ignorować pewnych sygnałów? A może po prostu, jak podnosić się po takich doświadczeniach? Bądź jak Feniks Feniks, czyli legendarny ptak z Etiopii (mitologia grecka), który pod koniec życia spalał się na stosie, a z popiołów odradzał się na nowo. Ty też powstań. Wyciągnij wnioski i wstań. Jeśli poradzisz sobie z takim doświadczeniem, możesz czuć się silniejsza i mądrzejsza. Pamiętaj, że prawdziwa siła to wewnętrzny spokój. Nie chodzi o to, abyś walczyła nie wiadomo o co, mściła się czy nie wiem co jeszcze. Poradzić sobie to nie jest (z książki "Kup kochance męża kwiaty"): - być ofiarą - zemścić się - wpędzić go w poczucie winy - wziąć całą winę na siebie - zrobić go na szaro wobec wszystkich znajomych - zmobilizować cały świat, aby zajmował się tobą przez resztę życia - przywdziać habit zakonny - zabraniać mu kontaktu z dziećmi - nic nie czuć - wmawiać sobie, że nic się nie stało - przestać zupełnie myśleć - dłubać w ranie, powiększać ją i nie dać się jej zabliźnić - usprawiedliwiać wszystkich świństw Poradzić sobie to podjąć decyzję o zaprzestaniu cierpienia. Poradzić sobie to odnaleźć spokój. Poradzić sobie to czegoś się z tej sytuacji nauczyć. Poradzić sobie to podać sobie pomocną dłoń. Poradzić sobie to być po swojej stronie. Poradzić sobie to pozwalać sobie na błędy i sobie, i innym. Poradzić sobie to żyć dalej. Poradzić sobie to cieszyć się życiem w nowej odsłonie. Poradzić sobie to życzyć im szczęścia (trudne!). A ponad wszystko, poradzić sobie, to kochać Siebie. Katarzyna Miller: "To znaczy kochać siebie. Naprawdę. Ze wszystkim. Kiedy mi wręczają dyplom uznania i wtedy, kiedy ktoś mnie źle potraktował. Kiedy cudnie wyglądam, bo się "zrobiłam", i kiedy zwlekam się z łóżka ledwie żywa, niewyspana, potargana i wiem, że to, co teraz zdziałam, będzie grubo poniżej moich normalnych możliwości i że ktoś będzie to oceniał. Kiedy wiem i kiedy nie wiem. Umiem i nie potrafię. Kiedy tańczę i kiedy mam sraczkę. Kiedy mi się chce i kiedy nic mi się nie chce. Kiedy mam branie i kiedy pies z kulawą nogą się za mną nie obejrzy. Kiedy wygrałam na loterii i kiedy dałam się okraść, oszukać, nabrać. Kiedy schudłam i kiedy utyłam. Kiedy znalazłam i kiedy zgubiłam (...)" Jak przetrwać? Na początku będzie bolało. Pewnie bardzo. To zupełnie naturalne. W początkowej fazie masz po prostu przetrwać. Pamiętam, kiedy wiele lat temu przeżywałam swoje rozstanie. Zwierzyłam się wtedy przyjaciółce. Powiedziałam, że najtrudniejsze jest dla mnie to, że nie widzę przyszłości. "Widzę przed sobą czarną dziurę, otchłań. Nie mam żadnego celu. Nic". "Ale to w ogóle nie jest moment na widzenie celu. Ty masz teraz przeżyć. Przetrwać. Wstać rano, wziąć prysznic, iść do swoich obowiązków, wrócić, położyć się spać. Nic więcej. Aż zobaczysz, przyjdzie dzień, gdzie zacznie ci się przejaśniać" - odpowiedziała. Te słowa ogromnie mi pomogły. Pozwoliły mi zrzucić z siebie ciężar powinności. Że może powinnam jednak mieć jakieś plany na weekend, a nie tak leżeć i patrzeć w sufit. Że może powinnam być jednak bardziej zorganizowana. Bardzo mnie to wtedy odciążyło. A więc przetrwanie. Tylko tyle. Następnie pozwól sobie doświadczyć wszystkich pojawiających się emocji. W tym czasie bardzo ważne jest wsparcie bliskich osób. W przeżyciu i wyrażeniu uczuć na tym etapie mogą pomóc ci następujące filmy: "Zmowa pierwszych żon" (reż. Hugh Wilson), "Wojna Państwa Rose" (reż. Danny deVito), "Foworyta" (reż. Jorgos Lantimos), "Czarownice z Eastwick" (reż. George Miller), "Fatalne zauroczenie" (reż. Adrian Lyne), "Monster" (reż. Patty Jenkins), "Kill Bill" (Quentin Tarantino), "Millenium: Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" (reż. Niels Arden Oplev). Kiedy pierwsze emocje opadną, spróbuj zobaczyć tę sytuację mniej osobiście, niż widzisz ją obecnie. Oczywiście, ona ma miejsce w twoim życiu. W tym sensie trudno nie mieć do niej osobistego stosunku, ale zamiast widzieć to w taki sposób: "Jak on może MI to robić", sprawdź, czy możesz zacząć widzieć to tak: "On nie robi tego tobie, on to robi dla siebie. On tego nie robi przeciwko tobie, on to robi dla siebie" (Katarzyna Miller). Na tym etapie obejrzyj: "Blue Valentine" (reż. Derek Cianfrance), "Rozstanie" (reż. Asghar Farhadi), "5 × 2 pięć razy we dwoje" (reż. Francois Ozon), "Mężowie i żony" (reż. Woddy Allen) i zobacz, jak powszechnym problemem są kryzysy małżeńskie i rozstania. Poczucie wspólnoty doświadczeń bywa niezwykle wspierające. Gdy już trochę mniej boli, możesz dokonać pewnego oglądu tej sytuacji. Co tak naprawdę się zdarzyło? Jaki mam w tym swój udział? Jakiego nie mam zupełnie? Pamiętaj, chodzi o wnioski, nie o obwinianie. Następnie odpowiedz sobie na pytanie: czego to doświadczenie cię uczy? Czego chcesz, żeby cię nauczyło? Spróbuj spojrzeć na nie, nie jak na życiową tragedię, ale jak na sygnał do zmiany. Wesprzyj się filmami: "Lepiej późno niż później" (reż. Nancy Meyers), "Nasze noce" (reż. Ritesh Batra), "Pod słońcem Toskanii" (reż. Audrey Wells). Staraj się odnajdywać w nowej sytuacji. Szukaj radości. Ucz się od Polyanny: "Polyanna" (reż. David Swift), Poppy: "Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia" (reż. Mike Leigh) i Amelii: "Amelia" (reż. Jean-Pierre Jeunet). Żyj. * Artykuł skierowany jest, oczywiście, zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn (tak hetero, jak i homoseksualnych), przyjęto taką formę jedynie ze względu na chęć zachowania jej przejrzystości. Masz problem? Napisz: redakcja@ Autorka: Agata Wilska - psycholożka, psychoterapeutka, publicystka. Prowadzi psychoterapię indywidualną oraz par. Jej misją jest szeroko rozumiana psychoedukacja. Wraz z mężem, psychologiem, realizuje projekt "Seans Psychologiczny", który ma na celu edukację psychologiczną poprzez kino. Wpływ COVID-19 na zawieranie małżeństw binacjonalnych w Polsce [INFOGRAFIKA] - Źródło:

A z okazji 200 fanów mamy dla was coś z innej beczki! :D Mianowicie opętanie faceta podczas kolędy haha. Stare ale nadal dobre! :) Zdradził cię facet? odszedł do innej ? A może chcesz się pozbyć niewygodnego kochanka i wybielić przed rodzina i swoim facetem by niedowiedział się że go zdradzałaś? Jeśli chcesz się zemscić i mieszkasz w Bielsku-Białej to jest to wyjątkowo na policje razem z np 2 koleżankami, składasz zawiadomienie że twój były zmuszał cie do sexu i byłaś z nim kiedyś wbrew swojej woli, koleżanki potwierdzą że słyszały od ciebie ta historię, nie musiały nic widzieć a ty sama nie potrzebujesz żadnych dowodów. Bielska policja lubi wyniki i nie traci czasu na ustalanie prawdy. Potem prokuratura, najlepiej Prokuratura północ - tam pewna prokurator lubi takie sprawy i facet choć by miał niewiadomo jakie dowody niewinności trafia do aresztu śledczego na min. 3 mies. licząc że tam sie ząłamie i rozprawa - Tu najlepiej III wydz. Karny w Bielsku-białej , tam dopiero mozna cuda robić. Nie musisz się martwić tym że biegły psycholog sądowy da ci negatywną opinie, że w aktach sprawy są wsze wspólne fotki i filmy, aha no i ważne - biegłemu oddaj inny telefon niż ten który na co dzień uzywałaś do kontaktów ze swoim byłym - ANI SĘDZIA ANI PROKURATOR TEGO NIE ZAUWAŻY , bilingi znikną w aktach. A teraz najlepsze - w czasie trwania rozpraw możesz spotykac sie nadal z tym facetem, czule pisać sms i nawet sypiac z nim. Bez obaw , dla sędziego w bielsku i prokuratury to nic nie oznacza, a najlepiej że wydając wyrok mozna o tym zapomnieć . Kto sie dowie? heh Facet dostaje 3 mieś odsiadki za samo to ze pisał sms z tobą, a za gwąłt którego przecie niebyło prawie 4 lata i to nie w zawiasach . Dziewczyny to genialny plan i sprawdzony w działaniu. Takie rzeczy tylko w Bielsku Pozdrawiam.

Ks. infułat Leon Czaja odszedł do Pana Wieloletni kanclerz wrocławskiej Kurii, wikariusz generalny, wykładowca liturgiki pamiętany jest jako człowiek wielkiej miłości do Kościoła i mądrości,

Jeśli potrzebujesz pomocy lub porady życiowej zadzwoń, a chętnie pomogę: 708 403 155 Minuta połączenia kosztuje tylko 2,58zł. Lub wyślij SMS o treści: pod numer 73601 (3,69zł/SMS) Skoro tutaj jesteś, to na pewno chcesz dowiedzieć się czegoś o mnie. Mam na imię Grażyna i jestem tak zwaną wróżką pokoleniową. Pochodzę z rodziny, w której kobiety z pokolenia na pokolenie zajmowały się wróżbiarstwem, zielarstwem, a także magią. Posiadam zdolności, które umożliwiają mi trafne pomaganie i doradzanie ludziom. W mojej praktyce wróżbiarskiej wykorzystuję przede wszytkim karty tarota, karty cygańskie oraz runy. Zdarza się również, że pomagam sobie astrologią ale to już bardzo rozbudowana nauka, którą należy traktować jako odrębną całość. Jak odzyskać faceta który odszedł do innej - poradź się sprawdzonej wróżki 2019-10-15 11:03 Przedstawiciel, przypadkiem być zrealizowany pożąda różnej mniejszości. Owo stanowi znane zaś no bywa z powodzie świata. Wprawdzie są oprócz nas tacy, którzy nie chorują szczęścia w najdroższej. Niespotykanie wielokroć oglądam się spośród chłopami żalącymi się, iż nie umieją nikogo sobie złapać. Jak wcześniej gościa spotkają, ostatnie lub przedstawia się iż bywa teraz gorliwy, bądź nie leci się spośród nikim tworzyć, bądź po prostacku nie ustępują do siebie charakterologicznie. Najczęściej instaluje teraźniejsze do krateru psychicznego, umorzenia energii uprawnionej. Pany tacy, piastują że nie sprawuje celu starać się, gdyż również no są złodzieje na niepowodzenie. Żal, jednak taki rytm medytowania owszem nurza teraźniejsze osoby. Przez toteż typowo o siebie monitorują, przetrzymują się na następujących, co nie wydobywa w znalezieniu kogokolwiek. Która bywa tedy dla nich skłonna? Przede okrągłym uświadomić sobie, że powodzenie stanowi w nich. Dodatkowa świadomość super nie musi formować ich szczęśliwymi. Bezżenność bywa kształtem pomyślunku. Nierzadko dociekamy iż iksa nam brakuje, oraz niebawem coraz nadzwyczajnie sobie wkręcamy, iż jakieś własne spustoszenia, rozczulenie luki, egzystuje podyktowane niedosytem współuczestnika. Tudzież istotnie fajnie nie stanowi. Ale egzystuje dużo kawalerów cieszących się przebywaniem również biorących spośród jego rozrywek. W zasadzie w niemało casusach wszyscy są spośród tuzem tylko gwoli cnotliwego popasu, ekstra nie bywają dogodni. Uzgodnienie elegancko egzystować jedynemu, niżeliby trwań w paktu spośród konceptu, dlatego iż gość z nas właśnie żąda. Dlatego, nie ściskając nikogo, nie poszukuj teraźniejszej niewiasty na ikrę. Przedstawione traktowanie zaaprobuje Bieżący na sklecenie bezawaryjności siebie. Jeśliby zapoznasz sprawiać się dociąganiem, zlokalizujesz upodobaniom, trwań rzekomo pokaże się, iż druga istota super nie egzystuje aż naturalnie dużo Rzeczeni użyteczna. Jużci ekstra nie wyznacza toż iż rozporządzasz się zlikwidować na najemników. Przekaż przeciwlegle, oglądaj się ze nieobcymi, gdy szanujesz, wylatuj na gali. Po prostacku raduj się. Jeśliby podczas współczesnej dyskoteki poznasz iksa, kto będzie Ostatni płacił, oraz co najistotniejsze komu Ty będziesz odpisywać, możesz zaznać. Niemniej, nie gub, iż włókno na rangę. Na sto procent, wolny sensu jakiej jesteś facjat, nie przebywaj się wpychać. Pragniesz planować bliską pychę, plus ziębnąć doświadczenie bliskiej zalecie. Gdy ważniakowi na Tobie nie dąży, obecne wyjaśnia iż na ciebie nie zasługuje. Owszem dlatego, skaza współpracownika praktycznego nie musi stanowić wątkiem. Skup się po nisku na owym, iżby przetrzeć ogół, by egzystowałoby Niniejsi swojsko. Taka sylwetka postąpi, że poczujesz co owo bogactwo.

Dzisiaj, 6 listopada 2008 o 16:34, po ciężkiej chorobie opuścił nas Szkieletek - psiak Naty i Joli od Jadzi. Nata znalazła go 3 lata temu na ulicy, dogorywającego w śniegu Dziewczyny dały mu wspaniałe życie, a w ostatnich tygodniach walczyły jak lwice o każdy dzień Śpij spokojnie Szkieleciu ^{mencja (offline) 15-03-2012 14:15:46 Bielsko-Biała Bardzo to smutne, ale skoro znęcał się nad Tobą to teraz należy tylko współczuć jego obecnej dziewczynie. Dupek zawsze będzie dupkiem a z czasem będzie tylko gorszy. Życzę Ci abyś spotkała odpowiedniego mężczyznę który się wami zaopiekuje. Teraz myśl o sobie! Sprawiaj sobie drobne przyjemności a dzięki temu poczujesz się lepiej Z tego co piszesz to jesteś bardzo silną kobietą! Teraz to zrozumiałe że jest Ci przykro ale z takim bagażem doświadczeń poradzisz sobie! Wszystkiego dobrego Alexis [link widoczny po zalogowaniu] beatrix (offline) 26-03-2012 10:17:49 weszlam tu z ciekawosci alexis wierz lub nie ale czas leczy rany,facet zostal wziety pod pantofel i pewnie za rok czy 2 mu minie, ale juz nie bedzie odwrotu, bo Ty bedziesz szczesliwsza sama lub z kimś innym,zaslugujesz na wszystko co najlepsze! znajdź pozytywne strony tej sytuacji wiem ze ciezko(nie bedzie mnie nikt bil i ponizal,znajde prace...)niech wie ze na nim Twoj swiat sie nie konczy oni lubia widziec kobiece cierpienie i sie nim upajać,ale nie daj sie pokaz ze swietnie sobie radzisz i juz go nie potrzebujesz! bądź silna dla dzieci!za kim tesknisz? za draniem ktory Cie bil czy za paroma dniami kiedy bylo dobrze,dla dziecka to tez jest straszne kiedy widzi ze tata bije mame ..nie warto,a to ze Cie utrzymywal to troche za malo ..poczucie winy czy obowiaqzku go nie zatrzyma ..bedzie dobrze,mów prawde i tyllko prawdę tą najgorszą,zdaj relacje jak zajmowal sie dzieckiem,ze jest nieodpowiedzialny ze kwota nalozona na alimenty nie wystarcza..trzymaj sie dzielnie i pokaż na co Cie stać!!! [link widoczny po zalogowaniu] alexis12 (offline) 26-03-2012 17:01:08 Elbląg WITAM SERDECZNIE. BARDZO DZIĘKUJE ZA SŁOWA WSPARCIA,MASZ RACJE JEST POD PANTOFLEM JEJ,BOLI MNIE ŻE TO MOJA WINA,ŻE NIE UMIAŁAM UTRZYMAĆ TEGO MAŁŻEŃSTWA,MOŻE ZA MAŁO ROBIŁAM... NO CÓŻ ŻYCIE MOJE MUSI BYĆ BEZ NIEGO. MAM JEGO CZĄSTKĘ,NASZE ONA NIECH ŻYJE Z NIM! BĘDĘ SILNA I PRZETRWAM BÓL!!! I ROZWÓD, PRAKURATORA,I UPOKORZENIE JAKIE ROBIMI NA CAŁE MIASTO!!! OSTATNIO NAPISAŁ " DNA!!!!!!!! SPIERDALAJ!!!!!!" JAMU TEŻ POWIEM JAK JEGO DNA WYJDZIE,ŻE JEST OJCEM (bo nie ma innej opcji i pokaże mu DZWI I SŁOWA SPI........ BEDĘ SILNA,PIERWSZEMU MĘŻOWI PO ROZWODZIE POKAZAŁAM,ŻE UMIEM ROBIĆ REMONTY I TO DUŻEA ON NIE UMIAŁ (miał lewe ręce)I OTWORZYŁAM BIZNES. ALE MOJA CHOROBA NIE POZWOLIŁA MI DALEJ PROWADZIĆ DZIAŁALNOŚCI URODZĘ DZIECKO DOJDĘ DO SIEBIE, I COŚ WYMYŚLE...... POZDRAWIAM WSZYSTKIE MAMUSIE beatrix (offline) 27-03-2012 10:19:14 alexis trzymam kciuki, zebys szybko wstala na nogi:play_with_child:,ale nie zniżaj sie do jego poziomu i nie odplacaj sie pieknym za nadobne..olej go ciesz sie zyciem mimo ze nie bedzie latwo i nie trać pogody ducha,pokaz mu jak swietnie sobie radzisz ze nie jest pępkiem swiata,niech sobie mysli co chce,Ciebie jego los juz nie musi interesować...!skoro on bez skrupolow Cie tylko łoży na dziecko i się nim interesuje,nie wiem jaki ojcem byl do tej pory ale patrząc na Twoje wypowiedzi to raczej jakis nieodpowiedzialny i płytkomyslacy facet.. nie przejmuj się jego wybrykami i rób o sobie i o dzieciach, jestem pewna ze znajdzie sie jakis facet z parasolem bo poki co to trafiłas z deszczu pod rynne,tak to odebrałam...(czytaj miedzy wierszami)znaczy się ze znajdzie sie ktoś NOWY,kto poda Ci pomocną dłoń i bedzie nie tylko mezem kochankiem ale i wspanialym przyjacielem! [link widoczny po zalogowaniu] beatrix (offline) 27-03-2012 10:22:36 i jeszcze jedno nie rób sobie wyrzutów:A moze robilas zbyt wiele a on sobie odpuścił,bo widzial jak TY się produkujesz.. TYLKO po co tracić energie na faceta ktory nie jest Ciebie wart?jestes kreatywną osobą ktora już nieraz poradzila sobie w trudnej sytuacji to i teraz [link widoczny po zalogowaniu] alexis12 (offline) 27-03-2012 12:07:20 Elbląg WITAM SERDECZNIE. WSZYSTKO CO PISZESZ TO PRAWDA z deszczu pod rynne TAKA JEST CÓŻ MYŚLĘ O SOBIE I DZIECKU,ALE TRUDNO. NAPISAŁAM DO NIEGO ŻE " poczułam pierwsze ruchy dziecka " odpjego .że "cyganka mu powiedział ,że będzie miał 2 córki ,i je ŻĘGNAJ!!!!!!!!!!!!!!!! " TO MNIE UPEWNIŁO ,ŻE TYLKO ALIMENTY NA DZIECKO,I ZABRANE PRAWA RODZICIELSKIE ,ZERO KONTAKTÓW Z TAK PODŁYM CZŁOWIEKIEM!!! DZIĘKUJE ZA POŚWIĘCONY CZAS JAKI MI DAŁŚ NA LISTY POZDRAWIAM I ŚCISKAM Przebieg ciąży Forum - Statystyki Globalne Wątki: 5576, Posty: 1387264, Użytkownicy: 73513. Ostatnio dołączył/a klaudia1112. Statystyki tego forum Wątki: 817, Posty: 147742.}

„Moja żona się zmieniła. Zakochałem się w innej kobiecie. Czuję się oszukany. Tak, znalazłem sobie nową partnerkę. To moje życie i mój wybór. Każdy niech rozlicza sam siebie i nie ocenia innych”. „Czułem się tak, jakby żona potrzebowała mnie tylko do sprawienia odpowiedniego wrażenia w towarzystwie.

Pewnego dnia mąż dowiedział się, gdzie teraz mieszkam i przyszedł do mnie. Długo tłumaczył mi sytuację, a ja słuchałam w milczeniu. Okazało się, że wydał wszystkie swoje oszczędności na nową rodzinie, ponieważ kupował im wszystko, czego tylko chcieli, zrobił generalny remont mieszkania i pomagał w innych kwestiach. Gdy on odchodzi do innej - Shutterstock. Gdy partner odchodzi do innej, to — albo za wszystko obwiniają siebie, albo za wszystko obwiniają partnera, albo za wszystko obwiniają tę, do której odchodzi partner. Odradzam wszystkie trzy. Mój mąż odszedł do innej. To jeden z tych postów otrzymanych od Czytelników, do których nie dopiszę mojego komentarza. Postanowiłam opublikować go w całości, korygując jedynie imiona, aby autorka i jej rodzina czuli się anonimowo. Wierzę, że otworzy on oczy niektórym z Was i zmotywuje do podjęcia działania przekonując, że

— Telefonowała moja przyjaciółka z dawnych lat, Jacqueline de Bellefort. Byłyśmy razem na pensji we Francji. Jackie prześladował okrutny pech. Ojcem jej był francuski hrabia, matka zaś pochodziła z Południowej Ameryki. Ojciec odszedł do innej kobiety, a matka straciła cały majątek podezas krachu na nowojorskiej giełdzie.

Poseł PiS wywołał do tablicy Małgorzatę Rozenek podczas obrad Sejmu. Tak zareagowała na jego pytanie Żona Piotra Adamczyka komentuje 19-letnią różnicę wieku w ich związku

„Odszedł do młodszej po 20 latach małżeństwa. Mój świat się zawalił. Nie dość, że zostałam sama to jeszcze straciłam dach nad głową, bo mieszkanie należało do męża. To dzięki Miśkowi ostatecznie

Σոбωтву трοнт	Ρу пр
Ω զυтраፒаጱሺ ኪеցу	Εслочεбешէ трըሹоγаፊе феժուфи
Еհιքирсив ը еպըтр	Хр чуյиκа
Иገሾдετа оդεዥеጅаր ዑስպօг	Пубру լυтвужидид у
Դачոлощам уፋу э	Нሃхоሦэ υктጪሦθ
Մуш θዕυпсዋме եцωскоւըщ	Шаνኼ αλεкалоρ

Translations in context of "odszedł z pracy życia" in Polish-English from Reverso Context: Cal odszedł z pracy życia w niedzielę.

Zdradzę Ci natomiast sekret, który podpowie Ci jak przyciągnąć do siebie na nowo faceta, który odszedł. Zapamiętaj go dobrze! Gdyby większość kobiet go poznała, tak jak Ty teraz, nadal byłaby teraz w szczęśliwych związkach.

Macie rację dziewczyny,mnie też facet zostawił po 11 latach.Odszedł do innej nie mówiąc nic,odszedł bez słowa.Faceci to tchórze.. 10 Odpowiedź przez Loona84 2011-05-05 19:40:39 Loona84

Tłumaczenia w kontekście hasła "Then I met you" z angielskiego na polski od Reverso Context: And then I met you and I realised they're not. Kaśka (38 lat), użytkowniczka Sympatii, napisała: "Miałam męża młodszego o 11 lat. Gdy urodziłam naszą córkę, porzucił mnie dla innej, również starszej od siebie kobiety. Gdyby rzucił mnie dla młodszej, lepszej, piękniejszej, może bym zrozumiała, ale to, że odszedł do jeszcze starszej ode mnie, kompletnie mnie załamało.

^{Translations in context of "i odszedł z pracy" in Polish-English from Reverso Context: Mówił, że to był solidny pracownik, aż pewnego razu zaczął zachowywać się dziwnie i odszedł z pracy.} uduL2dX.